
Miałam też szansę wykorzystać dopiero co zdobyte doświadczenie i umiejętności tworzenia indeksów w InD. I wcielić w życie zasady edytorskie oraz typograficzne dotyczących tej części publikacji.
[link do publikacji]
„Udział współtwórców należy określać zgodnie z informacją zamieszczoną na stronie tytułowej dzieła i zapisywać za pomocą ogólnie przyjętych skrótów.
W opisach publikacji obcojęzycznych stosuje się zwyczajowo skróty właściwe dla danego języka, np.Culture for the Millions? Mass Media in Modern Society, ed. N. Jacobs, Boston 1964. (ang. ed. = editor ‘redaktor’)H. Goodglass, A. Wingfield (eds), Anomia. Neuroanatomical and Cognitive Correlates, San Diego–Toronto 1997. (ang. eds = editors ‘redaktorzy’)Von der Systematischen Bibliographie zur Dokumentation, Hrsg. P. R. Frank, Darmstadt 1978. (niem. Hrsg. = Herausgegeber ‘redaktor’)Redagując bibliografię, należy stosować taką samą konwencję zapisu tożsamych elementów polsko- i obcojęzycznych, por.
„Spacji nie stawia się po kropkach wchodzących w skład skrótowców zapisywanych pojedynczymi, małymi lub wielkimi literami, np. m.in., c.o., p.o., k.p.a., s.a., s.l., p.n.e., A.D., D.O.C., S.A.S.E. Oddzielamy natomiast spacją skrócenia utartych wyrażeń, których poszczególne człony liczą więcej niż dwie litery, np. dz. cyt., op. cit., przyp. red., prz. Chr., red. nauk., rev. ed. Brak spacji sprawia, że powstają wieloliterowe twory, które nie poddają się rozmaitym zabiegom edytorskim, jak np. dzielenie na końcu wiersza”.
„Korektorki i redaktorki czy to w wydawnictwach książkowych, czy w prasie, spełniają rolę nader istotną i pożyteczną, którą nie każdy sobie uświadamia. Rzecz w tym, iż mnóstwo piszących przynosi do druku teksty, o których trudno powiedzieć: czy pisali je półanalfabeci? czy ludzie pijani? czy po prostu niechluje cynicznie przyzwyczajeni do tego, że i tak połowę roboty wykona za nich ktoś inny?
Przeciętny Polak ma do znaków przestankowych stosunek dość niefrasobliwy. Przecinki stawia na wyczucie, mniej dbając o interpunkcję niż o ortografię. Napisać słowo z błędem ortograficznym — to wstyd; napisać zdanie z błędem interpunkcyjnym — to, wydawałoby się, rzecz nieważna i nieszkodliwa.
Ile wart jest przecinek w tekście? Według anegdoty tyle, ile ludzkie życie.